Κοτόπουλο

Το μεσημέρι μου δίνουν κάτι φαιοπράσινα χάπια σε σχήμα κοτόπουλου που στη μέση έχουν κάτι γραμμένο με μεγάλα γράμματα. 2 είναι νομίζω. Το Ε και το Σ. Το Σ και το Ε. Κοτόπουλο με γράμματα πρώτη φορά βλέπω. Σφραγίδα ίσως... αλλα γράμματα;

Μετά απο λίγο, το απόγευμα, βλέπω κάτι μικρά ανθρωπάκια να περπατάνε στο κράνος μου. Κάνουν κύκλους πάνω στη παραλλαγή, σαν τις Σουλιώτισσες και μετά απο λίγο πηδάνε και τσακίζοντε στο πάτωμα. Χεράκια, ποδαράκια, κεφαλάκια διαμελισμένα και σκορπισμένα...το μόνο που μένει άθικτο είναι το φωσφοριζέ μπλουζάκι που φοράνε. Μονόχρωμο, λαμπηρίζει όπως φθηνό εφέ τοξικού απο ταινία τρόμου του 80. Στη μέση μεγάλα γράμματα. 2 είναι πάλι νομίζω. 'Σημαδιακό' σκέφτομαι. Το I και το Q. To Q και το Ι. Κάτω δεξιά, με μικρά γράμματα σαν απο κομπιούτερ. Αριθμοί. Καθε ανθρωπάκι απο έναν δικό του, σαν φυλακισμένοι. Μα που ακούστηκε ξανα, φυλακισμένοι με φωσφοριζέ μπλουζάκια. Οι αριθμοί σε φθίνουσα διάταξη. Τώρα ήδη είμαστε στο 73. Αυτό σημαίνει ότι 24 μέρες και κάτι ψιλά θα φτάσουμε στο 0. Θα απελευθερωθούν όλα και μετά θα μείνω μόνος μου. Εγώ, οι σαρδέλες και η παραλλαγή. Οι φυλακισμένοι μου το σκάνε. Ένας πέφτωντας πρόλαβε να μου ψιθυρίσει στο αυτί ότι δεν τους αρέσουν οι συνθήκες πλέον, φύγαν αυτόι με τα μεγάλα νούμερα λεει που ήταν η έμπνευση. 'Οι καλύτεροι είναι τα μεγάλα νούμερα' είπε. 'Πάντα' σκέφτηκα.

Το βρήκα. Μάλλον θα είναι το κοτόπουλο. Ας κοπέι. Ίσως τα τοξικά μπλουζάκια τοτε συμφωνήσουν να φέρουν τα ανθρωπάκια τους πίσω στη φυλακή μου.